نانولولههای کربنی به عنوان یکی از دو جایگزین اصلی سیمها در داخل تراشهها و دیگر اجزاء الکترونیکی در دهه آینده مطرح هستند. این ساختارها نه تنها هادی خوبی برای الکتریسته هستند، بلکه فوقالعاده کوچکاند، بطوری که به سازندگان اجازه استفاده از میلیاردها ترانزیستور را در یک تراشه میدهند. امروزه نانولولهها را میتوان تنها در آزمایشگاه و به میزان اندک تولید کرد. دستیابی به روشهای تولید انبوه، سالها به طول میانجامد. در روش کاتالیست فلزی، نیکل، آهن ...