چکیده: تفکر سیستمی نوعی نگاه به جهان هستی و پدیده های آن است. این شیوه تفکر، روششناسی مؤثری را برای سیستم های اجتماعی- فرهنگی در محیط آکنده از آشفتگی وپیچیدگی ارائه میدهد. در تفکر سیستمی، صرفاٌ به اجزاء و جزئیات یک سیستم نگاه نمیشود بلکه چگونگی تعامل بین اجزاء و نیز برهمکنش اجزاء و محیط بررسیمیشود. موانع و عواملی سبب میشود انسانها از تفکر سیستمی دور شوند. تفکر سیستمی تفکری کلنگر است در حالی که تکیه صرف بر جزءنگری، امکان فهم الگوهایحاکم بر پدیده و سیستم را از بین میبرد. تمرکز بر روی وقایع، و بوی ...